Hiç başkasının taşı değmez
Dostun gülü yaralar beni
Sessiz sedasız gelip geçenler
Kırıp gidiyor kalbimi.

Saçlarımın dalgalandığı rüzgarlarda
Yalnızdım karanlık sokaklarda
Yoktu artık güvenebileceğim bir insan 
Yoktu dertten anlayan, halden anlayan.

Bir kere yaralandım ama ölmedim,
Arkamdan sapladığın bıçakları görmedim.
Sağ ol gerçek yüzünü öğrendim
Meğer sen yüzsüz bir canavarmışsın.

Dökülen kanlarım kalbinde iz olsun 
Belki böyle unutmazsın yaptıklarını 
Gerçi sen böyle bir insansın
Görmezsin verdiğin zararı.

Kolay olmadı yeniden ayağa kalkmak 
Terk edilip gittikten sonra mutlu olmak
Belki sen gittikten sonra eskisi gibi gülmedim
Ama zor olmadı seni unutmak.

• Fadime Kocademir
• Selendi Yatılı Bölge Okulu / 8. sınıflar
• Selendi / Manisa